“พระทรงเป็นศูนย์รวมใจไทยทั้งชาติ ทรงเป็นปราชญ์เป็นบิดาแห่งสยาม 
พระเป็นพ่อผู้ให้ไทยทุกนาม ชาวสยามขอให้พระองค์ทรงพระเจริญ”

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเริ่มพระราชนิพนธ์เพลงเมื่อมีพระชนมพรรษาได้ ๑๘ พรรษา ในปีพุทธศักราช ๒๔๘๙ ทรงพระราชนิพนธ์ทำนองเพลง “แสงเทียน” เป็นเพลงพระราชนิพนธ์เพลงแรก และจนถึงปัจจุบันมีเพลงพระราชนิพนธ์ ทั้งสิ้น ๔๘ เพลง ทุกเพลงล้วนมีทำนองไพเราะประทับใจผู้ฟัง สอดคล้องกับเนื้อร้อง ซึ่งมีคตินานัปการ และเป็นส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของชีวิตคนไทย ในยามที่บ้านเมืองไม่สงบสุข ก็พระราชทานเพลงปลุกใจเพื่อเป็นขวัญกำลังใจ แก่ ข้าราชการ ทหาร พลเรือน และประชาชน ผู้ปฏิบัติหน้าที่เพื่อประเทศชาติ มิให้เกิดความย่อท้อในการทำความดี ต่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์ ต่อตนเองและสังคม

          รายการสยามานุสติขอนำความเป็นมาของบทเพลงพระราชนิพนธ์มาเล่าสู่ท่านผู้ฟัง ตามลำดับดังนี้

          เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่ ๑ เพลงพระราชนิพนธ์แสงเทียน CANDLELIGHT BLUES ทรงพระราชนิพนธ์ในเดือนกันยายน พ.ศ. ๒๔๘๙ ครั้งดำรงพระราชอิสริยยศเป็น สมเด็จพระอนุชาธิราช ได้ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ (ขณะดำรงพระยศเป็นหม่อมเจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ จักรพันธ์) นิพนธ์คำร้องภาษาไทย แต่เนื่องจากมีพระราชประสงค์ที่จะทรงแก้ไขทำนอง และคอร์ดบางตอน จึงยังไม่โปรดเกล้าฯ พระราชทานให้นำออกมาบรรเลงในเวลานั้น ต่อมาได้พระราชทานให้นำออกบรรเลงครั้งแรก พ.ศ. ๒๔๙๐ และใน พ.ศ. ๒๔๙๖ นางสาวสดใส วานิชวัฒนา (รองศาสตราจารย์ สดใส พันธุมโกมล) ประพันธ์คำร้องภาษาอังกฤษถวาย

            คำร้องภาษาอังกฤษมิได้แปลมาจากคำร้องภาษาไทย หากแต่เขียนเกี่ยวกับผู้ที่สูญเสียคนรัก แต่ยังมีความคิดถึง ฝันถึงคนรัก และรอวันที่จะหวนกลับมาโดยยังคร่ำครวญถึงวันเก่าๆ

            เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่  ๒ เพลงพระราชนิพนธ์ “ยามเย็น” “LOVE AT SUNDOWN” พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสกับคณะกรรมการของสมาคมดนตรีแห่งประเทศไทย ในโอกาสเข้าเฝ้าฯ ทูลเกล้าฯ ถวายเงินเพื่อสมทบทุน “โครงการพัฒนาตามพระราชประสงค์” ณ ศาลาดุสิดาลัย เมื่อวันพุธที่ ๑๖ ธันวาคม ๒๕๒๔ ว่า“เพลง ‘ยามเย็น’ เพลงที่สองนั้นนะ เป็นเพลงพี่ของเพลง ‘สายฝน’ แก่เดือนไป ๑ เดือน เขาเกิดเดือนเมษายน (๒๔๘๙)” ทรงพระราชนิพนธ์เพลง “ยามเย็น” ตั้งแต่ยังทรงเป็นสมเด็จพระอนุชาธิราช และโปรดเกล้าฯ ให้ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจักรพันธ์เพ็ญศิริ ทรงประพันธ์คำร้องภาษาไทย และศาสตราจารย์ท่านผู้หญิงนพคุณ ทองใหญ่ ณ อยุธยา ประพันธ์คำร้องภาษาอังกฤษ เพลงพระราชนิพนธ์ “ยามเย็น” เป็นเพลงพระราชนิพนธ์เพลงแรกที่พระราชทานให้นำออกบรรเลงในงานของสมาคมป้องกันวัณโรค เป็นเพลงในจังหวะฟ็อกซ์ทร็อต เหมาะสำหรับการเต้นรำของคนไทยในสมัยนั้น จึงเป็นที่ประทับใจพสกนิกรมาก และกลายเป็นเพลงที่ได้รับความนิยมทันที แต่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวมีพระราชดำรัสว่า “เพลง ‘ยามเย็น’ นี้เป็นที่รู้จัก แต่ไม่โด่งดังเหมือน ‘สายฝน’ “

          เพลงพระราชนิพนธ์ลำดับที่  ๓ เพลงพระราชนิพนธ์ “สายฝน” ซึ่งทรงพระราชนิพนธ์เมื่อเดือนพฤษภาคม พ.ศ. ๒๔๘๙ ขณะที่ยังทรงพระอิสริยยศเป็นสมเด็จพระราชอนุชา และเป็นเพลงที่สองที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯให้นำออกบรรเลงต่อจากเพลงพระราชนิพนธ์ ยามเย็น ณ เวทีลีลาศสวนอัมพร 

            เพลงพระราชนิพนธ์สายฝนเป็นเพลงแรกในจังหวะวอลทซ์ มีลีลานุ่มนวล การที่ทรงใช้จังหวะวอลทซ์สำหรับสายฝน ทำให้เป็นที่นิยมใช้เป็นเพลงลีลาศในขณะนั้น แม้จะมิได้ฟังเนื้อร้องก็ยังรู้สึกได้ถึงความชุ่มชื่น เยือกเย็น สะอาด และเต็มไปด้วยความหวัง จังหวะวอลทซ์ที่ช้าเนิบช่วยทำให้ผู้ฟังเกิดความสงบและผ่อนคลายได้อย่างดี อาจกล่าวได้ว่า เป็นเพลงพระราชนิพนธ์ที่พสกนิกรชื่นชอบมากที่สุดเพลงหนึ่ง

            เมื่อวันพุธที่ ๑๖ ธันวาคม พ.ศ. ๒๔๒๕ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว มีพระราชดำรัสกับคณะกรรมการของสมาคมดนตรีแห่งประเทศไทยถึงที่มาของเพลง ซึ่งเป็นความลับในการพระราชนิพนธ์เพลงนี้ว่า“คืนวันนั้นที่แต่งเพลงเพราะว่าเข้านอนแล้วฟังวิทยุ มันเกิดครึ้มใจ ก็ปิดวิทยุแล้วเอาเศษกระดาษมาขีดๆแล้วก็จดไว้ แล้ววันรุ่งขึ้นก็ไปเคาะที่เปียโน ซึ่งมีเปียโนหลังหนึ่งที่โปเก เสียงก๊องๆแก๊งๆไม่ได้เรื่อง แต่ก็เคาะไป แล้วก็เรียบเรียงไปสัก ๒ ชั่วโมง ส่งไปให้ ม.จ. จักรพันธ์เพ็ญศิริ บอกว่าได้เพลงแล้ว ม.จ.จักรพันธ์เพ็ญศิริก็ส่งไปให้ครูเอื้อ ครูเอื้อก็เรียบเรียง วันรุ่งขึ้นออกสวนอัมพรแล้ว”

นับเป็นเวลากว่า ๗๐๐ ปีที่สถาบันพระมหากษัตริย์ได้ตั้งมั่นอยู่ในสยามประเทศ  ในฐานะศูนย์รวมของชาวไทย โดยพระมหากษัตริย์ทรงมีความผูกพันกับราษฎรอย่างแน่นแฟ้น  และทรงเป็นผู้นำในการปกปักรักษาแผ่นดินในการสร้างสรรค์ความเจริญก้าวหน้าในทุกๆด้านให้แก่ชนในชาติ  ขณะเดียวกันพระองค์ก็ทรงเอาพระทัยใส่ต่อกิจการด้านศาสนา  จนคตินิยมทางด้านพระพุทธศาสนาได้หยั่งรากลึกลงสู่สังคมไทย  และกลายเป็นปัจจัยสำคัญที่สร้างบรรทัดฐานสังคมก่อให้เกิดแนวคิด ทัศนคติและค่านิยม  ที่บ่งบอกถึงวิถีชาวไทย  อันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะบนพื้นฐานที่มั่งคงของสถาบันทั้งสาม คือ ชาติ ศาสนา และพระมหากษัตริย์  โดยมีสถาบันพระมหากษัตริย์เป็นหลักสำคัญ

            ความจริงดังกล่าวคงเป็นที่ประจักษ์อย่างชัดเจน  ดังนั้น  แม้ในยุครัตนโกสินทร์ตอนปลาย  พระมหากษัตริย์จะทรงดำรงสถานะอยู่ภายใต้รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย  สังคมไทยก็ยังคงได้รับการปลูกฝังและอบรมสั่งสอนให้มีความจงรักภักดีต่อสถาบันพระมหากษัตริย์เหนือสิ่งอื่นใด

            สำหรับในรัชกาลสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช  หากย้อนเหตุการณ์ไปเมื่อพุทธศักราช ๒๔๘๗ ประชาชนคงจำได้ดีว่า  เมื่อวันที่ ๙ มิถุนายน  รัฐบาลได้กราบบังคมทูลอัญเชิญสมเด็จพระอนุชาธิราชในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอานันทมหิดลพระเจ้าอยู่หัว  ผู้ทรงเป็นที่รักยิ่งของปวงชนชาวไทย  ซึ่งเสด็จสวรรคตขณะเจริญพระชนมายุเพียง ๒๑ พรรษา เสด็จขึ้นครองราชย์สืบต่อจากพระบรมเชษฐาธิราช  โดยทรงได้รับเฉลิมพระปรมาภิไธยว่า  “พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช”

            ณ  วาระนั้น  แม้จะทรงอยู่ในฐานะยุวกษัตริย์ด้วยมีพระชนมายุเพียง ๑๙ พรรษา  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวก็ทรงตระหนักดีว่า  พระองค์มีพระราชภารกิจในการเตรียมพร้อม  ต่อการดำรงสถานะแห่งพระมหากษัตริย์ไทย  จึงทรงเริ่มด้วยการเปลี่ยนวิชาที่ทรงศึกษา  จากสาขาวิชาด้านวิทยาศาสตร์  เป็นวิชารัฐศาสตร์และกฎหมาย  และในวันที่ ๑๙ สิงหาคม พุทธศักราช ๒๔๙๘  ซึ่งเป็นวันสุดท้ายของการประทับอยู่ในประเทศไทย  ก่อนเสด็จพระราชดำเนินกลับไปทรงเข้ารับการศึกษาต่อที่ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ได้เกิดเหตุการณ์หนึ่งก่อให้เกิดความซาบซึ้งในพระราชหฤทัย  และเหตุการณ์ครั้งนั้นได้นำไปสู่ความผูกพันที่แนบแน่นระหว่างพระมหากษัตริย์พระองค์นี้กับราษฎรของพระองค์ในเวลาต่อมา  กล่าวคือ  ขณะที่พระองค์เสด็จพระราชดำเนินกลับจากนมัสการลาพระแก้วมรกต  พระภิกษุสงฆ์  เจ้านายฝ่ายหน้า  และข้าราชการทั้งไทยและต่างชาติได้ถวายการส่งเสด็จ  เมื่อรถพระที่นั่งแล่นมาถึงวัดเบญจมบพิตร  พระองค์ทรงได้ยินเสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้นด้วยเสียงอันดังว่า  “ในหลวงอย่าทิ้งประชาชนนะ”  จึงทรงบันทึกความทรงจำครั้งนั้นไว้ในพระราชนิพนธ์เรื่อง  “เมื่อข้าพเจ้าจากสยามมาสู่สวิตเซอร์แลนด์”  ทรงเปิดเผยความรู้สึกในขณะนั้น  ดังความตอนหนึ่งว่า

            “อยากจะร้องบอกเขาไปว่า  ถ้าประชาชนไม่ทิ้งข้าพเจ้า

              แล้วข้าพเจ้าจะ  “ละทิ้ง”  ประชาชนได้อย่างไร

              แต่รถวิ่งเร็ว  และเลยไปไกลเสียแล้ว”

            ความรู้สึกที่ทรงมีต่อประชาชนชาวไทย  ดังความที่ทรงบันทึกไว้นั้น  ยังความปลื้มปิติและซาบซึ้งแก่พสกนิกรโดยถ้วนหน้า  ประการสำคัญ  พระองค์ทรงแสดงให้ประจักษ์อย่างเป็นรูปธรรมนับตั้งแต่วันที่เสด็จเถลิงถวัลย์ราชสมบัติจนถึงกาลบัดนี้  รวมเป็นเวลากว่า ๖๖ ปีแล้ว  ทุกพระราชกรณียกิจที่ทรงบำเพ็ญ  สมดังพระราชปณิธานที่ทรงแสดงให้ปรากฏในพระปฐมบรมราชโองการ  เมื่อวันศุกร์ที่ ๕ พฤษภาคม พุทธศักราช ๒๔๖๓ อันเป็นวันที่ทรงกระทำพระราชพิธีบรมราชาภิเษกว่า

                        “เราจะครองแผ่นดินโดยธรรม  เพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม”

ขอให้องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวอยู่คู่กับพื้นแผ่นดินไทยไปนานแสนนาน พร้อมทั้งมีสุขภาพพลานามัยแข็งแรงสมบูรณ์ เป็นมิ่งขวัญของปวงประชาราชตลอดกาล

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ทรงตระหนักดีว่า  ประเทศไทยจำเป็นต้องพัฒนาบ้านเมืองในทุกๆด้านโดยพระองค์ทรงเน้นการพัฒนาชนบทเป็นสำคัญ  เพราะประชาชนส่วนใหญ่ในประเทศอาศัยอยู่ในเขตชนบท  ดังนั้นเพื่อให้ประชาชนมีชีวิตและความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นอันส่งผลถึงความมั่นคงของประเทศชาติและความเจริญก้าวหน้าให้ทัดเทียมนานาอารยประเทศ  พระองค์จึงทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจต่างๆ  โดยมิได้ทรงคำนึงถึงความลำบากนานัปการ  เพื่อให้ทุกอย่างเป็นไปตามพระราชปณิธานที่ทรงตั้งพระราชหฤทัยไว้

            พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  ได้เสด็จพระราชดำเนินเยี่ยมราษฎรในชนบททั่วทุกภาคของประเทศ  ทรงทราบถึงปัญหาต่างๆ ของพสกนิกรของพระองค์  และได้มีพระราชดำริแก้ปัญหาของชนบทด้วยวิธีต่างๆ หลายประการด้วยกันตามลักษณะของปัญหา  และสภาพทางกายภาพ  ตลอดจนสังคมจิตวิทยาแห่งชุมชนนั้นๆ

            แนวพระราชดำริเกี่ยวกับการพัฒนาชนบทที่สำคัญ  คือ  การที่ทรงมุ่งช่วยเหลือพัฒนาให้เกิดการพึ่งตนเองในชนบทเป็นหลัก  กิจกรรมและโครงการตามแนวพระราชดำริที่ดำเนินอยู่ในหลายพื้นที่ทั่วประเทศในปัจจุบันนั้นล้วนแล้วแต่มีเป้าหมายสุดท้ายอยู่ที่การพึ่งตนเองได้ของราษฎรทั้งสิ้น

            การที่ราษฎรในชนบทจะสามารถพัฒนาจนพึ่งตนเองได้นั้น  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงมีพระราชดำริว่ามีแนวทางพัฒนาอยู่สองประการ  ประการแรกได้แก่  การสร้างความแข็งแรงให้ชุมชนด้วยการสร้างโครงสร้างพื้นฐานหลักที่จำเป็นต่อการผลิต  อันจะเป็นรากฐานนำไปสู่การพึ่งตนเองได้ในระยะยาว  โครงการพื้นฐานที่สำคัญคือ  แหล่งน้ำ  เพราะแหล่งน้ำเป็นปัจจัยสำคัญที่จะทำให้เกษตรกรที่ต้องพึ่งตนเองอาศัยน้ำฝน  ได้มีโอกาสผลิตพืชผลทางการเกษตรได้ตลอดทั้งปี  และทรงเห็นว่าการผลิตได้ตลอดทั้งปีเป็นเงื่อนไขข้อแรก ที่จะทำให้ชุมชนพึ่งตนเองในเรื่องอาหารระดับหนึ่ง  และเมื่อชุมชนแข็งแรงพร้อมเต็มที่แล้ว  ก็อาจสร้างโครงสร้างพื้นฐานอื่นๆ  ที่จำเป็นต่อการยกระดับรายได้ของชุมชนให้พร้อมติดต่อสัมพันธ์กับโลกภายนอกอย่างเป็นขั้นเป็นตอนต่อไป  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเรียกขั้นตอนนี้ว่า  “การระเบิดจากข้างใน”

            แนวพระราชดำริประการต่อมา คือ การส่งเสริม  หรือการสร้างสิ่งที่ชาวชนบทขาดแคลน  และเป็นการต้องการสำคัญคือ เรื่องการศึกษา  ทรงเห็นว่าชาวชนบทควรจะมีความรู้ในเรื่องการทำมาหากิน  การทำเกษตร  โดยใช้เทคโนโลยีสมัยใหม่  ในเรื่องนี้ทรงเน้นถึงความจำเป็นที่จะต้องมี  “ตัวอย่างของความสำเร็จ”  ในเรื่องการพึ่งตนเอง  มีพระราชประสงค์ที่จะทำให้ราษฎรในชนบทได้มีโอกาสได้รู้ได้เห็นถึงตัวอย่างของความสำเร็จ  และนำไปปฏิบัติได้เอง  จึงปรารถนาที่จะให้ตัวอย่างของความสำเร็จทั้งหลายได้กระจายไปสู่ท้องถิ่นต่างๆ  ทั่วประเทศ  เรื่องนี้นับเป็นประเด็นแรก  ประเด็นต่อไปที่สำคัญยิ่งกว่านั้นก็คือ  การนำเอาความรู้ในด้านเทคโนโลยีเกษตรสมัยใหม่  เข้าไปให้ถึงมือชาวชนบทอย่างเป็นระบบ  และต่อเนื่องเป็นขบวนการเดียวกัน  เป็นเทคโนโลยีการผลิตที่ชาวบ้านรับได้  และสามารถนำไปปฏิบัติอย่างได้ผลแท้จริง

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงเป็นพระมหากษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่ของประเทศไทย  พระองค์เสด็จ  ขึ้นครองราชย์สมบัติในขณะที่ยังทรงพระเยาว์  แต่ด้วยพระอัจฉริยภาพและพระหฤทัยที่ทรงเมตตาอย่างยิ่งแก่ปวงประชาชาวไทย  ทำให้ทรงเป็นประมุขที่ประชาชนทั้งประเทศจงรักภักดีอย่างจริงใจ  ด้วยพระราช-จริยาวัตรที่งดงาม  ด้วยพระสติปัญญาเฉียบแหลม  และสุขุมคัมภีรภาพ  ด้วยสายพระเนตรที่ยาวไกลและด้วยพระวิริยะอุตสาหะที่ไม่เคยทรงท้อถอย  รวมทั้งได้พระราชทานพระบรมราชานุเคราะห์แก่พสกนิกร     ทั้งในยามปกติและในยามประสบภาวะคับขันครั้งแล้วครั้งเล่าเสมอมา

            พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว  เสด็จพระราชสมภพในประเทศสหรัฐอเมริกา  และทรงเจริญวัย    ในประเทศสวิตเซอร์แลนด์ทรงรับการศึกษาในโรงเรียนของชนต่างชาติ  ทำให้ต้องทรงใช้ภาษาต่างประเทศตลอดเวลา  แต่ด้วยความที่ทรงมั่นอยู่ในความเป็นไทย  จึงมิได้ทอดทิ้งภาษาไทยเหมือนเด็กไทยที่ไปเติบโตในต่างประเทศหลายคน  ปรากฏหลักฐานชัดเจนว่าได้ทรงศึกษาภาษาไทย  ทั้งในการมีพระราชดำรัส    และการทรงพระอักษรได้อย่างดี  จนสามารถพระราชนิพนธ์เรื่อง  พระราชานุกิจรัชกาลที่ ๘  พระราชทานให้พิมพ์ในการพระราชกุศล ๑๐๐วัน  พระบรมศพ  พระบาทสมเด็จพระปรเมนทรมหาอานันทมหิดล       เมื่อวันที่ ๒๐ กันยายน พ.ศ. ๒๔๘๙ ได้  ขณะนั้นมีพระชนมายุเพียง ๑๘ พรรษา  เป็นเวลาที่ยังทรงศึกษาอยู่  ณ ต่างประเทศใหม่ๆ    พระราชนิพนธ์เรื่องนี้เป็นหลักฐานอย่างดีที่แสดงให้เห็นถึง  พระอัจฉริยภาพทางภาษาไทยของพระองค์เพราะทรงใช้ภาษาที่ถูกต้อง สั้น กระชับ กระจ่างชัดเจน และไม่มีข้อบกพร่อง

            แม้ว่า ทรงมีพระราชกิจมากมายที่ต้องทรงปฏิบัติเพื่อประโยชน์สุขแห่งมหาชนชาวสยาม  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวยังทรงตระหนักถึงความสำคัญของภาษาไทย  ว่าเป็นภาษาของชาติ         เป็นวัฒนธรรมที่สำคัญที่จะต้องทำนุบำรุงและรักษาไว้ให้ดี  ทรงห่วงใยว่าคนไทยจะไม่สนการศึกษาภาษาไทย  และไม่รักษาภาษาไทยไว้ให้ยืนยงตลอดไป  จึงได้พระราชทานทุนอานันทมหิดลให้นักเรียนไทยได้ศึกษาค้นคว้าภาษาไทย  และภาษาบาลี สันสกฤต ในชั้นปริญญาเอกหลายคน

การที่ประเทศไทยมีพระมหากษัตริย์เป็นประมุขปกครองแผ่นดินเป็นเวลากว่า ๗๐๐ ปีนับตั้งแต่สร้างชาติ ก็เพราะพระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์  ทรงประกอบพระราชภารกิจที่เป็นประโยชน์ต่อประเทศชาติและประชาชนชาวไทยอย่างอเนกประการ  ยังความรุ่งเรืองให้กับประเทศและความร่มเย็นเป็นสุขให้กับอาณาประชาราษฎร์มาจนตราบเท่าทุกวันนี้

            ในฐานะองค์พระประมุขของชาติ  พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช  คือพระมหากษัตริย์ผู้เป็นศูนย์รวมจิตใจของคนไทยทั้งชาติ  ทรงพระราชทานความร่มเย็นเป็นสุข  ปัดเป่าทุกข์ภัยพิบัติทั้งปวงอันบังเกิดแก่ประเทศชาติและชาวไทยในขอบขัณฑสีมา  ใช่แต่เท่านั้น  พระปรีชาสามารถและพระราชจริยวัตรอันงดงามของพระองค์ยังเป็นที่ประทับใจชาวต่างประเทศทั่วไป  พระราชกรณียกิจน้อยใหญ่เป็นที่กล่าวขวัญสู่นานาประเทศทั่วโลก

            เมื่อครั้งวาระเฉลิมพระชนมพรรษา ๗๒ พรรษา  นอกจากจะเป็นโอกาสเฉลิมฉลองของประชาชนชาวไทยทั่วประเทศเพื่อความจงรักภักดี  เทิดพระเกียรติพระองค์ท่านแล้ว  วาระเฉลิมพระชนมพรรษา  คนไทยในต่างประเทศสื่อมวลชนระดับโลกหลายฉบับ  เช่น  นิตยสารเอเชียวีค  นิตยสารไทม์  และสำนักข่าวเอพี  ได้ตีพิมพ์บทความเทิดพระเกียรติวาระเฉลิมพระชนมพรรษาในครั้งนั้นอีกด้วย  เริ่มจากนิตยสารเอเชียวีค  นิตยสารรายสัปดาห์แนวหน้าของเอเชีย  ฉบับล่าสุด  ข้อเขียนของ  จูเลียน  เกียริ่ง  ได้กล่าวถึง  พระบาทสมเด็จพระเข้าอยู่หัว  ว่าทรงเป็นองค์พระมหากษัตริย์ที่ได้รับความนิยมสูงสุดของงานเฉลิมฉลองหลากหลายรูปแบบตลอดทั้งปี  ทั่วพระราชอาณาจักรที่มีประชากร ๖๒ ล้านคน  พระบรมฉายาลักษณ์  พระบรมสาทิสลักษณ์ขนาดใหญ่กว่าพระองค์จริง  ถูกประดิษฐานไว้ตามจุดต่างๆ  เป็นการบอกให้ทราบถึงสถานะของพระองค์ในวิถีชีวิตของสุจริตคน

สละสุขส่วนพระองค์ทรงงานหนัก เป็นแบบหลักสร้างพื้นฐานการศึกษา 
ด้อยโอกาส ขาดสิ่งใด แม้ภัยมา พระเมตตา โครงการหลวงช่วยปวงชน 
สองพระหัตถ์ปัดทุกข์แผ่สุขชาติ สองพระบาทเบิกทางกระจ่างผล 
น้อมใจภักดิ์นบจักรีภูมิพล บุญเหลือล้นที่เกิดในร่มใบบุญ 
               

พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงเป็นศูนย์รวมดวงใจของคนไทยทั้งชาติ ขอพระองค์ทรงพระเจริญ

พระทรงเป็น ยิ่งกว่า มหากษัตริย์ 
พระทรงเป็น นักปฏิบัติ สืบค้นหา 
พระทรงเป็น นักคิด พิจารณา 
พระทรงเป็น นักพัฒนา คู่ฟ้าไทย 
พระทรงธรรม น้อมนำ ธรรมชาติ 
พระเปรื่องปราชญ์ ชัดแจ้ง แถลงไข 
พระทรงสร้าง ทางถูก ให้ลูกไทย 
พระมหากษัตริย์ไทย ครองใจ ไทยทุกดวง